- utracjusz
- ♂, мн. Р. \utracjuszу книжн. расточитель, мот+
marnotrawca, rozrzutnik, hulaka
* * *м, мн P utracjuszy книжн.расточи́тель, мотSyn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
utracjusz
Смотреть что такое "utracjusz" в других словарях:
utracjusz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y || ów {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś łatwo wydający, trwoniący pieniądze, człowiek rozrzutny; lekkoduch {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
utracjusz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) przestarz. «człowiek rozrzutny, lekkomyślnie wydający pieniądze; lekkoduch, hulaka» … Słownik języka polskiego
Władysław IV Vasa — Portrait by Rubens … Wikipedia
birbant — m IV, DB. a, Ms. birbantncie; lm M. ci birbantnci, te y, DB. ów przestarz. «człowiek prowadzący życie hulaszcze, próżniacze, lekkomyślne; utracjusz, hulaka» ‹z wł.› … Słownik języka polskiego
marnotrawca — m odm. jak ż II, DCMs. marnotrawcacy; lm M. marnotrawcacy, DB. marnotrawcaców «człowiek marnotrawny; rozrzutnik, utracjusz» Lekkomyślny marnotrawca … Słownik języka polskiego
rozrzutnik — m III, D. a, N. rozrzutnikkiem 1. B.=D.; lm M. rozrzutnikicy, DB. ów «człowiek rozrzutny; utracjusz» Lekkomyślny rozrzutnik. 2. B.=M.; lm M. i «maszyna rolnicza do rozrzucania, wysiewania nawozów» Rozrzutnik wapna, obornika … Słownik języka polskiego
utracjuszka — ż III, CMs. utracjuszkaszce; lm D. utracjuszkaszek forma ż. od utracjusz … Słownik języka polskiego
marnotrawca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. marnotrawcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto coś marnotrawi, człowiek rozrzutny; utracjusz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Marnotrawca doprowadził do ruiny ojcowski majątek. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
